دلخوشی غلام به دارایی مولایش

دلخوشی غلام به دارایی مولایش

در احوالات یکی از بزرگان، سبب انقلاب و دگرگونی حالش را چنین نوشته اند:

در سالی قحطی سختی شده بود و قطعه نانی به زحمت به دست می آمد. جلوی دکان نانوایی صدای ناله بلند بود. در آن نزدیکی دیدم غلامی شادمان می گوید و می خندد.

گفتم ای غلام می بینی که مردم چه می کشند، مگر تو از آنها نیستی! چرا اینطور شادمانی؟

گفت: من دلخوشم به مولایم چون خزینه اش پر است، تا بخواهی گندم دارد.

گوید تا این را شنیدم به خود خطاب کردم آیا در تمام مدت عمرت از روی صدق یک لحظه چنین دلخوشی به خدایت داشتی؟ که لازمه عبودیت است.

لازمه سبحان الله ، پرهیز از جمیع انواع شرک است یعنی بیم و امیدش تنها به خدا و تکیه گاهش منحصرا پروردگارش باشد. آری اگر از روی صدق و اخلاص یکمرتبه سبحان الله بگوید، درخت های بهشتی برایش کاشته می شود و همه ملائکه ها بر او درود می فرستند.

برگرفته از کتاب سرای دیگر، مولف شهید آیت الله دستغیب(ره)

توسط: محدثه